zondag 8 april 2018

A.L. Snijders: Eenentwintig (Recensie)

A.L. SNIJDERS OVER VARKENS
 
De Lochemse uitgeverij Het Huis met de Drie Gedichten van Boeije Jansen en Roelof Wullink publiceerde vorig jaar het romanfragment Aardbeien van Joseph Roth. Voor hun nieuwe en vierde uitgave zoeken ze het dichter bij huis: verhalen van streekgenoot A.L. Snijders (1937). De bloemlezing Eenentwintig bevat elf varkensverhalen die in de jaren 1992-2012 in bundels verschenen. Het nieuwe zit in de foto’s van de auteur met varkens en in de thematische samenstelling, niet in de teksten zelf. Snijders hield twintig jaar varkens, at ze volgens deze verhalen ook op en hield van hun ‘heerlijke geur’. Je kon ze beter geen naam geven, omdat ‘dieren met een naam niet geslacht kunnen worden’. Dramatisch hoogtepunt is het met teksthaken ingekorte verhaal over een zeug die pas na uren de wagen van de handelaar in wil: ‘Bij het licht van de koplampen beur ik het geld en als ik met een kaal en schuldig gevoel terugloop naar mijn huis, heb ik nog maar één troost, ik heb iets voor de krant.’ Een varkensspecialist wordt Snijders uiteindelijk ook, al blijft hij boven alles een buitenstaander, ook literair. Remco Campert wordt herkend maar ‘niemand fluistert ooit “daar heb je Snijders” als ik een café binnenkom, maar niemand weet ook dat ik gespecialiseerde kennis meedraag over varkens die bananen eten.’

A.L. Snijders, Eenentwintig en andere varkensverhalen. Lochem: Het Huis met de Drie Gedichten, 2016. 31 p. 500 ex. € 15 (Markt 18, 7241 AA Lochem frederike@huismetdedriegedichten.nl)

| Eerder verschenen in de rubriek 'Schoon & haaks', De Parelduiker 22 (2017), nr. 2/3, p. 172.